De mannen van Lumière

David Deprez & Nico Haenen – directie

De directie van Lumière Cinema kreeg in 2020 geen moment rust. Moest er niet worden geschakeld in ‘natte' of 'droge’ horeca, dan gingen de filmzalen wel weer open. Of juist dicht. Het lang gedroomde buitenevenement werd op het allerlaatste moment alsnog toegestaan. Intussen gingen er telkens aanvragen voor steunmaatregelen de deur uit en was er lang onzekerheid over subsidies. Maar David Deprez (artistiek) en Nico Haenen (zakelijk) weten het zeker: 2021 wordt Lumières beste jaar ooit.

Donderdag de 12^e

NH: Ik was die dag een beetje verdoofd. Dit leek voor ons ‘einde oefening’. Het Lumière waar we met zijn allen zo aan getrokken hebben, zou ophouden te bestaan. Voor David en mij ging een soort levenswerk in rook op. Bij de opening van dit pand (in oktober 2016, mk) zei iedereen: ‘Dit is precies wat Maastricht nodig had’. Die opmerking kreeg nu een heel andere lading. ‘Wat Maastricht nodig heeft’ is namelijk groter dan Lumière. Deze locatie is een verse loot aan de stam van de stad, op weg naar een nieuwe identiteit.

De waarde van Picl

DD: Wij werden in ons hart geraakt, omdat de mensen niet meer mochten komen. Op vrijdag de 13^e heb ik dan ook meteen een Picl-contract getekend. Dat leverde weinig geld op, maar hield wel de band met ons publiek in stand. In april en mei stonden wij landelijk in de Picl-top 3. Dat geeft aan hoe trouw onze bezoekers zijn.

Virtueel Lumière

NH: Ik heb in die maanden twee zaken geleerd. Allereerst hoe enorm loyaal onze medewerkers zijn. Die verlaten pas als laatste het schip. En – zonder de rest tekort te doen – zie ik nu hoe waardevol onze marketingafdeling is. Die dames waren voortdurend actief, op alle kanalen en altijd met precies de juiste tone-of-voice. Dat hebben zij heel knap gedaan. Ook al kon het publiek niet komen, het voelde dat Lumière er toch nog voor ze was.

Anderhalve meterbioscoop?

DD: Ik vond dat stresserend. We moesten ons conformeren aan een landelijk protocol voor grote commerciële bioscopen. Dat was totaal niet geschreven op onze maat. Eigenlijk moest heel de logistiek van ons monumentale pand op de schop, inclusief een hele kermis met afscheidingspaaltjes, vlaggetjes en looplijnen. 

Lumière = cinema + horeca

DD: De eerste dagen na 1 juni was het nog vrij doods in het gebouw. Maar toen het terras op 1 juli weer open mocht, voelde het weer een beetje vertrouwd. Toen zagen we ook hoe sterk ons concept is: cinema en horeca hebben elkaar nodig. Mensen komen niet alleen voor een drankje of alleen voor de film, ze komen voor het Lumière-gevoel, waarin het gebouw en de hele entourage meewegen.

Levensverzekering

DD: We dachten in juli en augustus 2.000 filmbezoekers te krijgen, dat werden er 6.000! Dat was de grote opluchting: de filmliefhebber had honger om naar Lumière te komen. Dit was onze levensverzekering. Netflix bleek geen echte bedreiging.

Horeca reset

NH: Het positieve van de crisis is de reset van onze horeca. Dat is een veel hechter team geworden. Ze hebben samen wel tien keer het restaurant van onder tot boven gepoetst, de bar verbouwd, processen verbeterd, een nieuwe manier van koken bedacht. Van 1 juli tot half oktober draaiden we met veel minder personeel bijna dezelfde omzet als in dezelfde periode vorig jaar. Terwijl onze capaciteit maar de helft was. De bediening was ook beter geworden: de fooien waren het dubbele van normaal. Dat spreekt zich rond. Van die hogere kwaliteit gaan we straks enorm profiteren.

Buitencinema

DD: We wilden al langer een ‘Open Air’, maar tot 31 augustus waren evenementen verboden. En opeens mocht er toch worden geëxperimenteerd met events tot 300 personen. Toen hebben wij in twee, drie dagen alles geregeld: subsidie, vergunning, programmering, stoelen, projectieapparatuur. En de respons overtrof mijn verwachting. Eind augustus bleek de stad hier naar te snakken. Er was in de rest van de stad ook bijna niets, behalve die concerten bij D’n Hiemel.

Vreemd filmaanbod

DD: Normaal leef je in het najaar van de oogst van Cannes. Die was er nu niet. Het effect is dat we straks te veel films hebben. Want het meeste moet nog komen: distributeurs houden alles zo lang mogelijk vast totdat de zalen weer echt open mogen. Ik ben ervan overtuigd dat 2021 ons beste jaar ooit gaat worden. Er komt een knettergoed programma.

Blijft de rust?

NH: Ik heb een fijn huis op een mooie plek waar ik me kon terugtrekken met mijn knutselspulletjes. Maar dat heft het gemis van ‘dat andere’ niet op! Dat moet terugkomen. Straks gaan we feesten bij het leven, gezelschapsdieren als we zijn.

DD: Ik geloof er geen snars van dat we straks niet meer voor vijf euro naar Spanje vliegen. Maar voor mezelf was het een grote winst dat mijn relatie met het gezin is versterkt. Mijn dochter van 11 was vanochtend bijna in paniek toen ze hoorde dat ik pas om 5 uur thuis zou zijn.

Marshallplan voor ggz

NH: Ik heb het gehad met ‘We moeten het samen doen’. Te veel mensen met een cafétje of een klein winkeltje zien hun pensioen verdampen. En als je dan geen tuin hebt... heftig hoor!

DD: Wij hebben inderdaad makkelijk praten. Dat ik thuis in alle rust zuurdesembrood kan maken, staat in schril contrast met mensen bij wie de crisis tot nijpende toestanden leidt. Daar is in Nederland veel te weinig aandacht voor. De ‘participatiemaatschappij’… schei toch uit. Heel veel mensen kunnen het niet in hun eentje! We hebben een Marshallplan voor geestelijke gezondheid nodig.