Martijn Kagenaar
positionering & profilering

'Weinig te doen en toch heel druk'

Dorrie Eilers

Neptunus Structures, directeur

Neptunus kreeg het zwaar te verduren in 2020, een jaar zonder events. Het familiebedrijf bouwde wel teststraten en tijdelijke ziekenhuizen en plaatste meer demontabele gebouwen dan anders. Dankzij die veerkracht en inventiviteit werd directeur Dorrie Eilers zelfs Limburgs Ondernemer van het Jaar.

Donderdag de 12e

Eind februari zaten we in Las Vegas, Boedapest, Kitzbühel en op Alpe d’Huez waren we bijna klaar voor een event van Tomorrowland. Maar daar moesten we toen opeens alles weer afbreken zonder dat het festival had plaatsgevonden. En vanaf 10 maart mochten grote evenementen helemaal niet meer doorgaan. Vanaf dat moment zaten wij volop in het crisismanagement. Hoe komen onze mensen veilig thuis? Mogen ze hun hotel nog uit? Hoe krijgen we onze materialen terug? Hoelang gaat dit duren?

Klaar voor topjaar

Wij zouden een topjaar draaien: Formule 1, Eurovisie Songfestival, Olympische Spelen in Tokio. Ik kan een heel rijtje afwerken of wij zouden erbij zijn. En in één keer zegden alle klanten af. Eerst tot 1 juni, toen tot 1 september. Wéér alles plannen, wéér in gesprek… we zijn heel coulant geweest naar onze klanten, want die stonden ook in één keer met de rug tegen de muur!

Geen enkel event…

De evenementenmarkt is het grootste deel van onze omzet, maar we zijn sinds 2000 ook actief in demontabele bouw van bijvoorbeeld supermarkten, sporthallen of showrooms: overal waar tijdelijk ruimte nodig is. Daar hebben we na de eerste schok alles op ingezet. Dat is wel een hele andere business, met een andere taal, een andere pijplijn. In Nederland hadden we geleerd hoe je die markt ontwikkelt en die ervaring hebben we ook naar onze buitenlandse vestigingen gebracht.

Echt nieuwe markten

We zochten daarnaast gericht nieuwe markten, want we hebben toch driehonderd mensen in dienst. In Cardiff bouwden we een groot tijdelijk ziekenhuis, net als op Jersey. Van de GGD kregen we de opdracht voor test- en vaccinatiestraten. En hoe kunnen we de horeca helpen 1,5 meter in acht te nemen? Moet er iets aangebouwd worden? Een verdieping er bovenop?

Containers ombouwen

In Polen krijgen onze mensen van de regering maar veertig tot zestig procent van hun salaris doorbetaald, veel minder dan hier. Die vestiging produceert onze tenten en demontabele gebouwen en lag dus grotendeels stil. En je wilt je mensen toch aan het werk houden. Toen hebben we daar voor Van Leeuwen Transport containers omgebouwd. Eerst liet mijn broer er eentje ombouwen als test voor de klant, maar ook om te zien hoe onze organisatie daarmee omging. Toen dat voor beiden goed beviel zijn we dat blijven doen.

Eerste crisis ooit

Sinds ik hier werk, een kleine dertig jaar, heb ik alleen maar stijgende lijnen gezien. Om te blijven groeien heb je goede mensen nodig en daarom hebben we in 2019 een recruiter aangenomen. Die kreeg nu opeens een compleet andere taak: mensen niet aannemen maar uitbesteden. Dat heeft hij fantastisch gedaan. Al hebben we ook afscheid moeten nemen van enkele tientallen mensen. Daar waren ook mensen bij die mijn vader 35 jaar geleden nog heeft aangenomen… Heftig was dat.

Asperges, paprika’s en tandpasta

Onze mensen hebben een enorme veerkracht laten zien: ze hebben aanvankelijk zelfs asperges gestoken en paprika’s geplukt. Later konden ze ook aan het werk bij dakdekkers, houtbewerkers en pompenfabriek Weir. Onze mensen zijn nu eenmaal hartstikke goed. Ook hebben wij in één van onze hallen in Kessel 200.000 Amerikaanse tubes tandpasta omgepakt in Nederlandse doosjes. Zo kon iedereen een paar uurtjes per dag ingepland worden: goed voor de teamspirit, het werkritme en wat extra inkomsten.

Corona-brandhaard Kessel

Ons dorp is hard geraakt door corona. Mijn moeder is er op 23 maart aan overleden en ik ben daar nog elke dag verdrietig van. Dat was een enorme klap. Dan is dit bedrijf even niet zo belangrijk meer. Ik herinner me ook nog goed dat we op een zaterdag vergaderden en hier voor de deur de begrafenisstoet voorbijtrok van de pastoor die in maart elke dag iemand had begraven… Samen hebben we de pastoor buiten een laatste groet gebracht.

Versterkte familiebanden

In deze tijd merk ik hoe fijn het is om een familiebedrijf te zijn. Mijn broer leidt onze R&D en productie, mijn zus logistiek en ik de verkoop. In deze eerste crisis ooit zijn onze banden extra sterk geworden. Je staat er nooit alleen voor! Mijn ouders hadden samen een huis gekocht hier verderop in Kessel en dat moest nog helemaal opgeknapt worden. Dat heeft onze gezinnen na het overlijden van onze moeder wel de nodige afleiding gegeven.

Geen vergezichten

Het klinkt misschien gek: wij hadden weinig te doen en waren relatief toch heel druk. De focus op de semi-permanente markt was heel belangrijk. Ik ben blij dat we dat in 2000 al bedacht hebben, anders hadden we nu helemaal niks gehad. Verder hadden wij geen tijd voor nieuwe strategieën zoals andere bedrijven.

Ondernemer van het Jaar

Het thema was wat je met corona hebt gedaan. Andere kandidaten hadden nieuwe producten gemaakt voor de zorg en dergelijke. Ik zei: dat gaan wij nooit winnen! Stond opeens De Limburger met die bokaal voor de deur. Ik was zó verbaasd! Die award is voor iedereen: we wonnen omdat we met zijn allen zo flexibel en innovatief zijn geweest. André Rieu en Jan-Paul Rutten zijn dit ook geweest… een sjiek rijtje om in te staan.