Simone van Trier

Al weken voor 'Donderdag de 12^e' liep de agenda van presentator en dagvoorzitter Simone van Trier leeg. Haar werk viel stil omdat evenementen massaal werden geannuleerd. Maar al snel haalde ze haar leergierige hart op in de nieuwe wereld van hybride events: ze verhuisde van luxe congreszalen naar hi-tech studio's op bedrijventerreinen. Hoe kijkt zij terug en vooruit?

Donderdag de 12^e

Al mijn internationale congressen waren gecanceld. Ik voelde dan ook al snel dat dit heel groot zou worden. Toen ben ik mijn ramen gaan lappen. Dat doe ik altijd als ik onrust voel. Zoiets fysieks, om orde te scheppen in mijn hoofd. Dus toen Rutte zich 's avonds meldde had ik al besloten dat mijn werk er even niet meer zo toe deed. Leiden van debatten, conferenties voorzitten, presentatietraining… allemaal heel belangrijk, maar nu even niet. Er kwam een grote crisis aan. Dan moet je je plek kennen en kijken wat er echt toe doet.

Oudjes in de buurt

Ik heb nog tijdens Ruttes speech op LinkedIn gezet dat we moesten zorgen dat de mensen in de zorg hun werk konden blijven doen. Mijn werk hield op en er ontstond behoefte op een andere plek. Dus wat kan ik doen? Dat is toen enorm gedeeld en geliked alsof het een groot inzicht was, maar voor mij was het iets doodnormaals. Ik deed boodschappen voor oudjes en ging op kinderen passen. Gewoon simpel door aan te bellen en met briefjes in de bus. Geen websites en systemen, maar direct, voor de mensen vlakbij.

Geen autopilot

Maar mensen blijven natuurlijk van alles met elkaar willen bespreken. In mei begonnen toen de eerste ‘hybride’ conferenties: een paar mensen in de studio en de rest kijkt via een stream. Dat had ik nog nooit gedaan, het was helemaal nieuw. En ik vond het superleuk. Aan mijn automatismen had ik opeens niks meer. Dit vroeg een totaal andere aanpak.

Shabby fabrieksterreinen

Ik ben sindsdien op de gekste plekken geweest. Op achteraf terreintjes hadden verhuurders van AV-apparatuur – die door het wegvallen van events omzet zagen verdwijnen – state-of-the-art studio’s ingericht. Werkelijk fantastisch. Het was een periode van totale energie. Van ontdekken.

Superefficiënt

Vandaag heb ik weer een halve dag hybride gewerkt met mensen uit heel Europa. Niet meer allemaal het vliegtuig in voor die ene ochtend, maar gewoon in hun eigen omgeving. Online moet het event wel veel beter voorbereid worden: nóg dichter op de inhoud, spot-on. Omdat het zo kort is. Geen welkom met koffiebuffet, geen finger foods, puur de inhoud. Ik hoop dat een deel van deze werkwijze blijft bestaan.

Derde dimensie ontbreekt

Online een discussie leiden is veel moeilijker, vooral als het gaat schuren en je wilt even doorpakken. Het kan dan agressief overkomen als je iemand online ‘de maat neemt’. Dat risico moet je nu van tevoren nog beter inschatten. Op een podium kun je improviseren, heb je meer tijd, kun je er vol in gaan. Dan voel je dat de zaal óók de hele waarheid wil weten. Nu sta je alleen en zit iedereen zwijgend mee te kijken. Dat ademende organisme van de zaal mis ik wel.

‘War of the screens’

In de zaal zitten mensen vast, nu staan er altijd nog twee schermen open: Whatsapp en één of ander document waar ze mee bezig zijn. Je audio én video moeten dus aantrekkelijk blijven. Ik heb het trouwens nooit een ‘schande’ gevonden dat mensen in de zaal op hun telefoon bezig zijn. Soms zoeken ze iets op wikipedia, of delen ze een mening met anderen in de zaal. Ze zitten heus niet allemaal te facebooken.

Enorm potentieel bereik

Je kunt heel veel extra bereik genereren als je van tevoren bedenkt wat je los kunt monteren voor social media. De voorbereiding duurt langer, maar de impact is groter. Je doet het niet meer alleen voor die mensen op dat moment in die zaal. In een van de eerste online conferenties waren er maar 60 kijkers op 120 aanmeldingen. Dat was balen, ál die voorbereiding voor dat kleine clubje? Maar twee weken later hadden ruim 700 mensen de content gezien en was de opdrachtgever himmelhoch jauchzend. Offline was dat nooit gebeurd.

Elkaar begrijpen doe je live

Informatie delen kan dus prima hybride. Maar argumenten uitwisselen doe ik liever live. Dat zag je –­ gek genoeg – toen Rutte deze week werd uitgejoeld. Waarom was dat zo pijnlijk? Omdat we zijn ongemak voelden. Als hij dit had opgenomen en netjes had gemonteerd hadden we niet gezien hoeveel spanning er in hem zat en hoe knap het was hoe hij die groep terechtwees.

De Nederlander leren kennen

Wat onder de oppervlakte zat, is zichtbaarder geworden: wat is echt belangrijk, hoe verschillen rijk en arm, onze landsaard. We kunnen ons voor het algemeen belang maar moeilijk iets ontzeggen. Me, myself and I doen het zogenaamd goed, maar de rest verpest het. Dus dring ik voor zonder mondkapje, houd ik een feestje in een A2-tunnel en vlieg ik naar Curaçao.