Christine van Basten blikt terug

Burgemeester, gemeente Beek

Wat leuk om te kiezen voor recursie als uitgangspunt voor je artikel. Sommige taalkundigen vinden recursiviteit zelfs het belangrijkste element van de taal van mensen! Ik positioneer mijzelf en kijk terug op mijn woorden van toen. Wat roepen die bij mij op? En daarna werp ik kort een blik vooruit. Blijft het Droste-effect optreden en zijn bepaalde vraagstukken van alle tijden en in die zin ook recursief?

Nieuwe uitdagingen door de oorlog

Crises, vertrouwen en balans. Dat zijn onderwerpen die me twee, drie jaar geleden en ook vandaag bezighouden. Eerst was het de coronacrisis, met een enorme vertrouwensdip in overheidshandelen in haar kielzog. Toen brak een oorlog uit op het Europese continent met als gevolg een extra vluchtelingenstroom, in een tempo die zijn weerga niet kent. Een zomer waarin corona weer in de vergetelheid is beland, met festivalisering in vrijheid en blijheid als eindpunt. Een periode waarin je als vluchteling uit andere delen van de wereld mag slapen in een tentje in Ter Apel of in touringcars het land wordt doorgereden op zoek naar een slaapplek in een sporthal. Wat de woningnood in ons land op pijnlijke wijze blootlegt. 

Balans nationaal-lokaal

Een balanceer act voor de nationale overheid en ook voor het lokale bestuur. Zo ook bij de energiecrisis, die als nawee van de oorlog in Oekraïne, maakt dat inwoners klappertandend de winter door moesten of bedrijven hun deuren sluiten. De armoedeval die voor velen steeds harder gaat en lijkt op het Droste-effect. Zonder einde. Een stikstofcrisis waarvan maar weinig mensen het fijne echt snappen, maar die als een gloeiende druppel de emmer van democratische legitimiteit van het bestuur laat overlopen. 

Het mooiste werk dat er is

Kortom, als burgemeester voldoende uitdagingen om mijn mouwen voor te blijven opstropen, in verschillende rollen en opdrachten. Dienstbaar aan de samenleving. Soms alleen, maar meestal samen met anderen. Vertrouwen hebben in de ander en het vertrouwen dat bij velen verloren is gegaan, proberen te herwinnen. En ook nu, net zoals toen, blijft het zaak om in al dat “crisis-geweld” het hoofd koel te houden en het hart warm. Blijven zoeken naar balans, dat is een continu – eigenlijk recursief – proces. Bij het vinden van oplossingen voor al deze uitdagingen, bij het maken van keuzes – zelfs in het geval van tegenstrijdige, soms gepolariseerde belangen – en bij het zoeken naar balans tussen werk en privé. Werken voor de publieke zaak was twee, drie jaar geleden en ook vandaag hard werken, maar het mooiste werk dat er is. Ook als ik een blik naar voren werp!

P.S. – Andere 'terugblikken op de terugblikken' kun je hier lezen. Mocht je de oorspronkelijke terugblik van Christine van Basten en de vijftien anderen nog eens willen herlezen, je vindt ze hier.